Podatek pracowniczy w Danii

Podatek pracowniczy w Danii

Pracodawca, zatrudniając w firmie pracownika, umawia się z nim na stawkę wynagrodzenia brutto. Oznacza to, że podana kwota zawiera w sobie różnego rodzaju podatki, które będzie trzeba później odprowadzić. Dopiero wówczas mówimy o stawce netto.

Potrącenie od wynagrodzenia

Po przekazaniu listy płac księgowemu, zostanie obliczona pensja. W ramach kalkulacji zostanie uwzględniony podatek pracowniczy, który należy uregulować od stawki brutto wynagrodzenia. Następnie na liście płac powinny zostać wyróżnione następujące informacje:
• kwota pensji brutto;
• potrącone podatki;
• kwota netto wynagrodzenia, która zostanie przesłana na konto pracownika.

Wypłata i termin płatności podatku

W Danii wielu pracowników otrzymuje wynagrodzenie ostatniego dnia roboczego w miesiącu. Układ ten jest dość powszechny ze względu na termin płatności podatku, który przypada na dziesiąty dzień następnego miesiąca. Stąd po przesłaniu listy płac, ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, jako pierwsze zostaną wypłacone pensje w kwocie netto. Wypłaty będą ostateczną kwotą, która została po potrąceniu podatku pracowniczego, co dokonuje się, w systemie wynagrodzeń, automatycznie. Oznacza to, że nie ma potrzeby, aby przedsiębiorca robił to osobiście. Wystarczy stworzyć system płacowy, a także wyrazić pisemną zgodę na płatności automatyczne.

Jednocześnie warto zaznaczyć, że podatek pracowniczy nie jest dodatkowym kosztem. Pracodawca przekazuje umówioną z pracownikiem stawkę netto na konto pracownika, aa dziesięć dni później podatek. Należność ta jest jedynie potrąceniem od pensji pracownika, a następnie przekazywana do Urzędu Skarbowego.

Stawki podatku pracowniczego

Nie ma jednej określonej stawki, jaką duński fiskus potrąca z wynagrodzenia, ponieważ podatek pracowniczy ma charakter progresywny. Oznacza to, że im wyższe są zarobki, tym wyższy podatek. Urząd Skarbowy wylicza, więc stawkę w oparciu o indywidualną sytuację danego pracownika – personfradrag. Pracownik może więc osiągnąć dochód do określonej kwoty bez płacenia podatku, lecz po przekroczeniu progu będzie zmuszony do uregulowania należności, która została wskazana we wstępnej rejestracji podatkowej. Urząd Skarbowy poinformuje również pracodawcę o tym, ile wyniesie jego stawka podatkowa.

Karta A czy B?

Czasem zdarza się, że pracownik bądź pracodawca prześle księgowemu złą kartę podatkową. Otóż, pracownik ma do wyboru dwa rodzaje deklaracji: kartę A bądź kartę B.

Karta A
Umożliwia zwrot podatku dochodowego od osób fizycznych każdego miesiąca, dotyczy to wynagrodzenia, które nie przekracza określonej przez Urząd Skarbowy stawki, a co za tym idzie nie jest obciążone podatkiem.

Karta B
Przeznaczona jest dla pracowników, którzy muszą odprowadzić podatek od wynagrodzenia.

W przypadku, gdy pracownik przez pomyłkę poprosi o kartę B, podczas gdy powinien poprosić o kartę A, to wówczas niepotrzebnie płaci większy podatek niż jest to konieczne, dlatego też należy zwrócić szczególną uwagę na tę kwestię.